سلام دوستان عزیز
می خوام دوشنبه ی خوبی رو با یه شعر جدید براتون آرزو کنم...
امیدوارم مورد پسندتون واقع بشه...
فرشی از تنهایی ما، آسمان را سرخ کرد
آه سوزانی، نگاهِ این و آن را سرخ کرد
در زمانی، یک نگاهت، قلب ما را سبز کرد
یک زمانی، دوری تو، جسم و جان را سرخ کرد
مردمی از جام نابت، در تلاطم بوده اند
باده ی تو، مردمان یک جهان را سرخ کرد
یاد داری لحظه های اول دیدار را؟
دست گرمت، بالهای بلبلان را سرخ کرد
یاد داری وعده های پوچ چون افسانه ات؟
قصه هایت، دفتران کاتبان را سرخ کرد
مهربانیّ دل ما، یاد داری با دلت؟
دوری تو خواب ناز و مهربان را سرخ کرد
یاد داری، باد ها را، گیسوی افشانه را؟
باد تنهایی سیاهِ گیسوان را سرخ کرد
باز یاد آمد طلسم مردم چشمان تو
تیر چشمت، روی ماه عاشقان را سرخ کرد
لیلی ما! هیچ می دانی که راه وصل تو...
پای ما و کاروان و ساربان را سرخ کرد؟
فاش گویم، از فراقت ای مه تابان ما...
آتش جان، آسمان بی کران را سرخ کرد...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
