نمیدونم چرا این همه سرشارم از حرفای نگفته که انگار قراره بشن ابیات اشعار من...

امیدوارم براتون دلنشین باشه...

فرزند انتظارم و، قامت خمیده ام

جز رنج هجر و بی کسی، چیزی ندیده ام

با مرغک خیال خود، از فرش آمدم

وز شاخه های عرش معلا، پریده ام

رفتم ز شهر مردم چشمان خیس خود

زینجا، به شهر عالم معنا رسیده ام

دلداده ی محبت شیطان شدم هنوز

دل از هوای تازه ی باران بریده ام

از میوه های عالم فانی برای خویش

جز سیبکی، چو آدم و حوا نچیده ام

طعم خوش وصال حبیبان چشیده اید؟

من طعم دوری از رخ جانان چشیده ام

از انتظار ناله کنم یا ز دست یار

از دست یار درد فراوان کشیده ام

با تو بگفته ام ز خیالات قلب خویش

وز تو صدای آیه ی قرآن شنیده ام

از تو صدای آیه ی قرآن شنیدم و...

دیدار روت، گشته خیالات دیده ام...

میم و حا...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: