سلام
عجب حکایتیه، حکایت دوستای صمیمی
دوستانی که همه ی وجودشون، نگران فراز و نشیب دوست دیگشونه...
نمی دونم از قلبم چی بگم براتون... سیر و سرکه! اسپند و آتش! یا تکه ی یخی مشتعل...!
حکایتیه، حکایت آدمایی که تو یه زمانی، انتخاب می شن واسه آزمایش خاص پروردگار. انتخاب می شن که با یک تصمیم، به عرش برسن یا به خاک مذلت. انتخاب می شن واسه...
حکایت آدمایی که فکر می کنن انتخاب شدن واسه آزمایش...
و غافلند از اینکه همه ی انسانها و موجودات، همواره در معرض آزمایشهای خداوند هستند و همه ی خوبیها و بدیهای عالم، جز آزمایش خدا نیست.
غفلت می کنیم دوستان. از این نکته غافلیم که اولین دم و باز دم ما بعد از هر خطا و گناه و اشتباهمون، فرصت مجددیه که اله العالمین به ما اعطا می کنه. فرصتی که هم بوی رافت و مهربانی میده و هم بوی حکمت و آزمایش...
اصلا هر صبح که پلکهای ما از هم باز می شن و حیات مجدد رو تو یه روز جدید تجربه می کنیم، در واقع مواجهیم با یه فرصت گرانبها که خدا به ما داده. فرصتی که قراره ازش نهایت استفاده رو ببریم و دیگه خطاها و اشتباهات روز قبل و روزهای قبلمونو تجربه نکنیم.
و توی همه ی این روزها، شنبه، از همشون مناسب تره...
و امروز، شنبست و یه فرصت مناسب برای انسان بودن و خوب بودن و خوب موندن...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
