سلام دوستان
خوبین؟
احوال شما...
کاش همیشه خوب باشین. اصلا نیاز نیست انسانی، از خوب بودن روح و جسم یه انسان دیگه، به ورطه ی حرص و حالت ناراحتی بیفته.
باید همه آرزو کنیم، عمیقا دعا کنیم، که همه ی انسانها در کمال صحت و سلامت جسم و جان بسر ببرن و آرزو و دعای دیگران هم برای ما...
من وقتی حتی آرامش ظاهری و تو بعضی از دوستان می بینم، عمیقا آروم می شم و از خدا همیشه می خوام که این آرامش ظاهری، برای اون دوستم، تبدیل به آرامشی واقعی و همه جانبه بشه و آرزوی بزرگترم اینه که دوستان من هم همین آرزو رو برای من داشته باشن.
ولی نکته ای وجود داره...
اون نکته اینه که بعضی وقتا خیلی سخت میشه، این که در آشفته بازار دل خودمون، شادی دیگران رو ببینیم.
بعضی وقتا تحمل دیدن آرامش دوستامون، برای ما خیلی سخت میشه و واقعا مرد میخواد که دچار این آفت اخلاقی نشه...
مرد میخواد که تو اوج شکست های خودمون، برای پیروزی دوستان و انسانهای دیگه دعا کنیم.
و یه دونه از این مردها، میرزه به هزاران نامردی که همچین خصلتی رو نمیتونن در خودشون ببینن.
یکی مرد جنگی به از صد هزار...
راستی امروز روز بزرگداشت فردوسیه...
وقتی من پنجشنبه ی قبل، تو مراسم ختم همکار جوانمون که تازه رخت از این دنیای عجیب و غریب بربسته بود، رفتم، حالت عجیبی بهم دست داد.
مدام با خودم، به این موضوع فکر میکردم، که بعد از همه ی زرنگ بازیها و دوز و کلک هامون، آخرش چی؟؟؟
مگه نه اینکه عاقبت خاک گل کوزه گران خواهم شد؟؟؟
پس چرا این همه دوری از انسانیت و محبت و صداقت؟؟؟
پس چرا این همه نزدیکی به دشمنی و مکر و دروغ؟؟؟
شاید این بار، ملک الموت خداوند بزرگ، تورشو جلوی پای من و شما پهن بکنه و ما دیگه فرصتی برای ابراز محبت و صداقت به همدیگه و دیگران رو نداشته باشیم...
شاید صدای سوت این فرشته ی خدا رو بزودی بشنویم و دیگه پلک بازمون و نتونیم ببندیم...
چرا تو همین ۹۰ دقیقه کار رو یکسره نکنیم؟
بیاین به خدا بگیم که خدایا!
آنکه افتاده به چاه گنه خود، چه کند؟
دست گیری کن از افتاده به چاهی، گاهی...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
