سلام دوستان
نمیدونم چی باید بگم به خاطر بوسه ی مجددم به خاک خراسان و به درگاه نور...
شعر زیر رو که تقدیمتون می کنم، شاید تو فاصله ی 1 یا 2 متری ضریح آقا و خیره به بارگاه نور و تو شرایط خاصی گفتم و امیدوارم امام رضا علیه السلام از من بپذیره و شما هم...
در و دیوار، نور
روی دلدار، نور
در میان ظلمات...
نورالانوار، نور
حرمش، عرش خداست
که جهان پابرجاست
همه جا تاریکی
حرم یار، نور
یوسفان می آیند
عجب از این بازار
راهی بازاریم
راه بازار، نور
همه ی عالم خواب
دل ما در تب و تاب
بین چشمان خمار
چشم بیدار، نور
چشمها بارانی
غم ما می دانی؟
چشمها تار شدند
صحنه ی تار، نور
چشمها بسته شدند
سینه ها خسته شدند
زخم بر دلهامان
زخم بسیار، نور
ما همه دربدریم
شب شده، بی سحریم
وقت تنگ است ولی
وقت دیدار، نور
فارق از دل شده ایم
باز هم گِل شده ایم
نفس یار کجاست؟
آه غمخوار، نور
آرزو، دیدن دوست
پای بوسی، برِ دوست
زاری اشک خوش است
دیده ی زار، نور
ما کجا دوست کجا؟!!!
مانده در خوف و رجا؛
شعله ی شمع شدیم
تن تب دار، نور
آهوان می دانند
زائر بارانند
رازها در حرم است
سرّالاسرار، نور
روزه ها دوری یار
انتظارم سحریست
آه، کِی می آید...؟
وقت افطار، نور
ما همه نور شدیم
شکل منصور شدیم
همه بر دار شدیم
سرِ بر دار، نور...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
