سلام
شعر جدید تقدیمتون...
جامیست که ما مست، به پیمانه ی آنیم
قسمت شده تا معتکف دیر بمانیم
محکوم به فرهاد شدن در دل کوهیم
مجنون صفتانِ رخ شیرین دهنانیم
ما عاشق لیلای پریشانی خویشیم
آرام، ولی از غم لیلا، نگرانیم
ما مانده ی دوران صبوری و سکوتیم
وا مانده ی بازار پر از گرگ جهانیم
فریاد که ما کشته ی هجریم و قفسها
فریاد که زندانی مهجور زمانیم
آیینه شکستیم و شکستند دل ما
همسنگ بهاران و گرفتار خزانیم
پروانه ی پر سوخته ی آتش یاریم
منظور نهانخانه و اسرار نهانیم
"مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه"
ما در پی تو بر سر هر جوی روانیم
"هر در که زدم صاحب آن خانه تویی تو"
بی روی تو یک لحظه بر این خانه نمانیم
"دیوانه منم من که روم خانه به خانه"
بی تاب ز عشقیم و همه بی دل و جانیم
عشقی و دل و دیده ی ما محو تماشات
بر راه تو ای جان جهان، منتظرانیم...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
دريا 
ساعت12:07---12 بهمن 1389
ايرادي كه از شعر قبليتون گرفتم نارحت شدين استاد ؟
