سلام

این هم شعر امروز...

همین...

دمی در خود تهی هستم، دمی از خود فراوانم

گهی سختم چو کوهستان، گهی چون رود، آسانم

-

ز شوق چشمهای تو، به کوه و دشت و صحرایم

گهی تفتیده خاکم من، گهی همراه بارانم

-

من آن تنهاترین ماه غریب آسمانهایم

من آن تنها ترین شمع شب خاموش یارانم

-

من آن جویم که گم کرده، مسیر رود و دریا را

من آن آیینه دار خلوت خورشید تابانم

-

چه می شد گر نگاهی سوی این آیینه برگردد

ببیند خسته ای بر بال مرغ سبز ماهانم

-

به سویش روز و شب، منزل به منزل در تکاپوها

به سوی ماه ماهانم، چه بی پروا شتابانم

-

ز ترس مردمان پنهان، برایش شعر می گویم

برایش شعر می گویم؛ پر از اشک است چشمانم...

میم و حا...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: