سلام دوستان
نمیدونم چی بگم از رفتن مهمان عزیزی که هممون مهمانش بودیم.
نمیدونم چی باید گفت از پایین اومدن دستهایی که دست هممون به سوی اون دراز بود...
به هر حال یه ماه رمضون دیگه رفت و ما موندیم و آزمون و خطاهای دوباره ای که قراره یک سال باهاشون دست و پنجه نرم کنیم و دستهای خالی ما که باز منتظر رمضان 1432 می مونن و چشمهایی که باز پی قدر بیداری خودشون میگردن و باز ما و آزمونهای خداوند...
شعر جدیدمو که روز دوم شوال، یعنی 2 روز بعد از عید سعید فطر گفتم، تقدیمتون می کنم.
بیقرار بیقرار بیقرارم باز
دست بر گیسوی ماه انتظارم باز
++
ماه بخشش رفت و حالا وقت رفتن شد
چشم بر "عجّل وفات" خویش دارم باز
++
قدر رفته، ذکر یا رب یا رب ما کو؟
ذکر گوی "قاسم جنّات و نارم" باز
++
ماه دل رفت و زمستان سبوها شد
اشک ریز دوری از چشم خمارم باز
++
باز فرصت از کف نا شکری ما رفت
شکر گوی چشمهای اشکبارم باز
++
آسمان بارید و دلها در تماشایش
غمگسار غمگسار غمگسارم باز
++
راه لیلای دل ما از دل شمع است
در ره سوزان لیلا رهسپارم باز
++
باز بی پاسخ جواب "های، هایم" بود
های و هو گویان میان کوهسارم باز
++
بس تکانها شانه هایم می خورد روزی...
در میان خاک، آندم شرمسارم باز
++
هی به گوش بسته ام "اِفهم" سرازیر است
خنده بر تاریخ تارم، گشته کارم باز
++
از خدا می گوید و "إفهم"، نمی فهمم
آن زمان یاد دو چشم بیقرارم باز
++
از کتابش گوید و "إفهم"، نمی فهمم
یاد خط سرخ چشمان نگارم باز
++
از رسولش گوید و "إفهم"، نمی فهمم
یاد پای یار، بالای مزارم باز
++
از علی می گوید و "إفهم"، نمی فهمم
دور از همراه ماه و ذوالفقارم باز
++
یاد صحنی و سرایی، کو؟ همه خاک است!
در خیال خانه، بین شوره زارم باز
++
در غم یک عمر مجنون بازیم هستم
خرقه پوشی سائل و لیلا تبارم باز
++
باز شمعم، همنشین بال پروانه
در عزای سوختنها، سوگوارم باز
++
باز شعرم، همردیف نام جانانه
بر حروف نام جانان، وامدارم باز
++
باز نامش ذکر هر روز و شبم گردید
تا ابد با یاد نامش، نامدارم باز...
میم و حا...
نظرات شما عزیزان:
