نهانخانه ی دل
نهانخانه ی دل
ای برده امان از دل عشاق کجایی...
نوشته شده در تاريخ 13 / 6 / 1389برچسب:, توسط میم و حا و میم و دال |

سلام دوستان

ببخشید که چند مدت غیبت داشتم و شعریو ارائه ندادم.

امیدوارم طاعات و عباداتتون مقبول درگاه خداوند قرار بگیره...

امروز یه قصیده براتون میذارم و امیدوارم نقایصش رو به بزرگیتون ببخشید...

 

جماعت! ای تمام آشنایان!

همه آیید بالای مزارم

-

اگر پایی برایم مانده باشد

به راه وصل او من می گذارم

-

به تابستان و پاییز و زمستان

غزل خوان نسیمای بهارم

-

ببینید آتش و دود کفن را...

که چون پروانه ای در سوز یارم

-

ببینید ابر بارانی در خاک

چنان پاییز دلتنگی ببارم

-

الا! بر پای این تنها بمانید

که جز یادی ز خوبانم ندارم

-

خجالت را ز خاک گور خوانید

که از روی نگاری شرمسارم

-

کمان ابروانی ماه من بود

هلالش را درون سینه دارم

-

به جای نام من بر سنگ بینید

بود نام خوش آهنگ  نگارم

-

دگر امّید وصل او نباشد

مگر سویش رسد گرد و غبارم

-

به جای شعر رفتن، روی این قبر

فقط اوصاف او باشد شعارم

-

غروب و وقت دلتنگی ما شد

به یاد روی او در گیر و دارم

-

سلام آخرینم را به سویش

به باد صبح گاهان می سپارم...

 

میم و حا...

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به صاحب آن مي باشد.